Door Scott Kiloby (inhoud) en Hanneke Geraeds-de Vries (vertaling en bewerking tot artikel).
Verslaving, wat houdt dat eigenlijk in?
Wikipedia definieert verslaving als een toestand waarin een persoon fysiek en/of mentaal van een gewoonte of stof afhankelijk is, zodanig dat hij/zij deze gewoonte of stof niet, of heel moeilijk los kan laten. We kunnen afhankelijk worden van alcohol en drugs, maar ook van snacks, snoep, medicijnen, seks, internet, werken, winkelen, roken, gokken, gamen, enzovoorts. Het beheerst dan ons leven. Verslaving maakt dat we continu, zonder er controle over te hebben, op zoek zijn naar het volgende moment. We zijn continu op zoek om onszelf beter te voelen. Beter dan wat? Beter dan de onplezierige of pijnlijke gevoelens of gedachten, die nu verschijnen. Deze gedachten en gevoelens zijn een erfenis uit het verleden. We dragen ze onbewust met ons mee en geloven tegen beter weten in op een betere toekomst. Zodra we ons voorkeursmiddel genomen hebben of bezig zijn met onze voorkeursactiviteit, lijkt dit te helpen. Maar deze korte momenten van goed voelen, verdwijnen weer onvermijdelijk omdat alle ervaringen slechts tijdelijk zijn. We blijven daarom op zoek naar bevrijding van de emotionele en psychische pijn uit ons verleden, en ook van het idee dat het ons aan iets ontbreekt, gevoelens van rusteloosheid en verveling. Doordat we geen voortdurende vrijheid van het verlangen naar onze gewoonte of ons middel ervaren, lijden we er nog eens extra onder. Bij een verslaving bestaat er geen ‘genoeg’. We blijven zoeken, zoeken en zoeken, zonder ooit echt te vinden… Het is een oneindige cyclus. Veel ontwenningsmethodes laten ons geloven dat als we van onze verslaving af willen, we ons op de toekomst moeten richten. Maar zoeken is zoeken, of het nu zoeken is naar het high-zijn van een drug of het zoeken naar een betere, gezondere of meer spirituele versie van onszelf in de toekomst. Als we onze verslaving zo benaderen, dan verandert onze gewoonte of ons middel alleen maar van inhoud. Heroïne, werk of winkelen wordt genezing, zelfverbetering of spiritueel ontwaken. De onderliggende dynamiek van zoeken is dezelfde. Het blijft een vicieuze cirkel. Gelukkig is er een uitweg uit deze vicieuze cirkel van zoeken. Een manier waarmee je totale bevrijding van je verslaving kunt vinden: Natuurlijke Rust en de Living Inquiries.
Natuurlijke Rust
Met Natuurlijke Rust wordt in essentie bedoeld: aanwezig zijn in het moment of meer in het moment leven, zonder met onze gedachten in de weer te zijn, zonder er in verzonken te zijn en eventuele negatieve gevoelens of pijn van binnenuit voelen enkel zoals ze nu als een puur fysieke sensatie verschijnen.
Deze rust is natuurlijk omdat het hier-en-nu al beschikbaar is voor ons. Het is rust omdat het moeiteloos is. Het is de gevoelde, fysieke sensatie van het hier-en-nu.
Elk moment van Natuurlijke Rust is geen doel in de toekomst, maar een ervaring in het hier en nu. We bereiken dit door:
- Gedurende de dag herhaaldelijk, vrij van gedachten, aanwezig te zijn. Vrij van gedachten wil zeggen niet verzonken zijn in gedachten.
- Op te merken dat gedachten (woorden en beelden) komen en gaan, zonder erover te oordelen, ze te analyseren of te becommentariëren. Het is te vergelijken met hoe we vogels voorbij zien vliegen in de lucht, als we tenminste niet de soort gaan benoemen of ons verliezen in gedachten over de vliegtechniek of hoe ze met elkaar communiceren als ze in een groep vliegen.
- Met onze aandacht rechtstreeks naar de fysieke sensatie van gevoelens en emoties te gaan, ze van binnen uit te voelen, en ze te laten zoals ze zijn, zonder ze te proberen te veranderen, te neutraliseren of er van af te komen.
Hoewel dit Natuurlijke Rust genoemd wordt, zijn we het niet gewend om dit te doen. Het is te vergelijken met een spier die opnieuw getraind moet worden. Door te blijven trainen, bereiken we dat we ons herinneren dat we kunnen blijven rusten op het moment dat het verlangen naar onze gewoonte of ons middel opduikt. Dit verlangen wint alleen aan kracht als het onopgemerkt blijft.
Iedere keer opnieuw hebben we de kans om te ontdekken dat elk verlangen naar een verslavende gewoonte of middel bestaat uit gedachten die tegelijkertijd opkomen met een fysieke sensatie alsof ze aan elkaar geklit zitten. En ook om te ontdekken dat gedachten woorden en/of beelden zijn en gevoelens en emoties te voelen zijn als een puur fysieke sensatie. Het wordt dan steeds gemakkelijker om er natuurlijk mee te rusten, er getuige van te zijn en het allemaal te laten ontstaan en weer verdwijnen zoals het uit zichzelf zal doen.
De ervaring dat gedachten vast geklit lijken te zitten aan gevoelens en/of emoties noemen we het Velcro-effect, het klit-effect (Velcro is klittenband). Dit effect wordt ongedaan gemaakt door natuurlijk te rusten met de fysieke sensaties van de gevoelens en/of emoties; ze geïsoleerd te voelen, zonder de woorden en beelden (de gedachten). Zo worden de woorden en beelden los gemaakt van de fysieke sensaties en kunnen de fysieke sensaties vrij bewegen in bewustzijn totdat deze vanzelf, zonder inspanning of manipulatie, wegstromen.
De Living Inquiries
De Living Inquiries vormen het gereedschap waarmee je heel krachtig en doelgericht, ook op andere momenten, het Velcro-effect kunt ontklitten.
Dankzij dit Velcro-effect kunnen we de onderliggende gevoelens en/of emoties oproepen wanneer we maar willen. De Living Inquiries leiden ons naar elk elementje in de klittenbal van woorden, beelden en fysieke sensaties. Het biedt ons de kans om er natuurlijk mee te rusten. Dit krachtige gereedschap komt verderop in dit artikel aan bod.
Verslaving is een identiteitscrisis; de ik-gerichtheid
Als iemand ons vraagt: wie ben je? Dan refereren we naar alle waarschijnlijkheid naar gedachten over het verleden: onze naam, levensgeschiedenis en gedachten over onszelf, inclusief onze jeugd en achtergrond, onze successen en mislukkingen. Dit zijn allemaal woorden en mentale beelden.
Het is een ik-verhaal dat inherent het ‘ik’ in het centrum van het leven plaatst. We noemen het daarom de ik-gerichtheid.
Deze ik-gerichtheid is een set gedachten die beweegt door de tijd, van het verleden, door het heden, naar de toekomst. Een verhaal.
Maar ben je een verhaal?
Ben je een set woorden en beelden die voor je geestesoog verschijnt?
Wat heeft een verhaal uit het verleden met nu te maken? Is het niet op dit moment waar het leven zich daadwerkelijk afspeelt?
Om een gevoel van een zelf te creëren, gebruiken we doorgaans ofwel positieve ofwel negatieve gedachten uit het verleden waar we waarde aan hechten. Hieraan lijken gevoelens en/of emoties geklit te zitten, omdat ze samen verschijnen, het eerder genoemde Velcro-effect. Zo vindt identificatie met de ik-gerichtheid plaats.
De gedachten uit het verleden bepalen hoe het huidige moment voelt en eruit ziet.
Als we onszelf bijvoorbeeld als een slachtoffer zien, ervaren we het huidige moment door een sluier van gedachten uit ons slachtofferverhaal gebaseerd op het verleden. Dit verhaal is een negatieve conceptuele lens en brengt negatieve emotionele energie met zich mee. Vanuit de slachtofferrol gezien is er een wereld vol met mensen en omstandigheden die hem of haar oneerlijk behandelen. Het slachtoffer zoekt anderen op die zijn of haar slachtofferverhaal onderbouwen. Deze anderen geloven in de illusie van het slachtofferschap. Zij voeden het. Misschien spelen zij de rol van de dader of laten ze het slachtoffer steeds weer het slachtofferverhaal vertellen. Dit bevestigt het gevoel dat hij of zij een slachtoffer is. Het verhaal houdt zo de illusie in stand. Het is een vicieuze cirkel.
Het gebeurt allemaal onbewust. Het slachtoffer realiseert zich niet dat hij of zij dit doet. Hij of zij gelooft dat het leven oneerlijk is voor hem. Dat hij of zij echt een slachtoffer is. Het slachtofferverhaal is niet de realiteit. Het is alleen maar een set gedachten.
Zowel de negatieve als de positieve verhalen die we over onszelf vertellen hebben geen absolute waarheid. En alle verhalen, of ze nu positief of negatief zijn, maken dat we ons afgescheiden voelen van elkaar. Dat gevoel van afgescheidenheid laat ons zoeken naar een toekomst waarin we onszelf compleet voelen.
De verhalen zijn van nature wispelturig.
We identificeren onszelf met de gedachten en emoties die toevallig op dat tijdstip verschijnen. Meteen volgen er dan meer klittende gedachten en emoties vanwege het Velcro-effect.
Het is geen wonder dat we naar verslavende middelen en activiteiten hebben gegrepen om ons beter te voelen. In onze verhalen zijn we overgeleverd aan de willekeur van wat er ook maar verschijnt. En, zodra we ons identificeren met gedachten en emoties, zijn we overgeleverd aan de willekeur van het Velcro-effect.
Deze manier van leven biedt geen stabiliteit. De verhalen laten de cyclus van het uitkijken naar een betere toekomst steeds maar weer voort duren.
We blijven negatieve situaties steeds in ons hoofd afspelen en fixeren ons op onze reacties op deze situaties. Onbewust proberen we onszelf zo te beschermen om maar niet die pijn weer te hoeven voelen als er zich in de toekomst vergelijkbare situaties voordoen. Deze behoefte om onszelf te beschermen houdt het gevoel in stand dat we afgescheiden zijn van anderen. Dit zelfbeschermingsmechanisme overschaduwt de niet-gehechte, niet-defensieve liefde die beschikbaar is in het huidige moment.
We handelen op basis van herinneringen van wie we zijn in plaats van te handelen vanuit de totale vrijheid die tot onze beschikking staat in het huidige moment. We proberen vaak te voorspellen en plannen hoe we in bepaalde toekomstige situaties zullen gaan handelen, in plaats van in het moment te leven en vanuit een authentieke, ongekunstelde manier van zijn een antwoord te geven op de situatie.
Als we etiketjes over onszelf vanuit het verleden meenemen naar het huidige moment, kleuren deze etiketjes onze huidige blik. Ze beperken wat we zien en doen. Deze etiketjes beperken onze creativiteit. Ze houden ons gefocust op onszelf, waardoor we de huidige situatie niet zien zoals die werkelijk is. We zien andermans perspectief over het hoofd. We zien het grotere plaatje niet meer. Met als gevolg dat we niet kunnen beschikken over echt creatief handelen waarbij iedereen baat heeft.
In onze verhalen zijn we vooral bezig met speciaal zijn en afgescheiden voelen van anderen in plaats van simpelweg hier en nu aanwezig te zijn met anderen en met wat er nu gebeurt.
We zijn niet onze positieve of negatieve etiketjes. Het zijn concepten en alle concepten, positief of negatief, verschijnen en verdwijnen in de aanwezigheid van het nu.
Het probleem met tijdelijke oplossingen
Omdat we niet weten wie of wat we echt zijn en we een voortdurende identiteitscrisis ervaren, is het heel begrijpelijk dat we naar onze verslavende middelen en activiteiten uitreiken om de pijn te verzachten of ons verhaal te ontvluchten. Maar door dit te doen, handelen we vanuit de valse overtuiging dat een tijdelijke, prettige oplossing ons de bevrijding kan bieden die we écht zoeken.
We kunnen het onszelf afgescheiden voelen zeker tijdelijk verlichten met middelen of activiteiten. Maar tijdelijke pleziertjes kunnen niet de ultieme en blijvende bevrijding bieden.
Iedere keer als we een drang om onszelf beter te voelen tijdelijk bevredigen, vergissen we er ons in dat we denken dat de voldoening van het verslavende middel of de activiteit zelf komt. Ons brein associeert bevrijding van het nare gevoel met het
middel of de activiteit. Op die manier zijn we al aan het rennen in het hamster-rad, op zoek naar meer tijdelijke oplossingen.
Door herhaaldelijk te rusten in het hier-en-nu, beginnen we te ontdekken wat er werkelijk gebeurt.
Onze voldoening komt niet van het middel of de activiteit.
Als we een drang tijdelijk bevredigen door ons te buiten te gaan aan een verslavend middel of activiteit ervaren we een korte pauze van het zoeken naar dat verslavende middel of die verslavende activiteit.
Dit is een belangrijk inzicht, dat we voor onszelf zullen moeten ontdekken.
Dit is waar we werkelijk naar op zoek zijn: het stoppen van het zoeken zelf.
Ware voldoening is niet tijdelijk. Herhaaldelijk rusten in het huidige moment brengt een grondige, voortdurende bevrijding van de vicieuze cirkel van het zoeken.
Tijdelijke oplossingen zullen nooit een levenslange zoektocht oplossen. Het zijn kleine pitstoppen langs de eindeloze weg van het najagen van een betere toekomst.
Deze jacht put ons uit. Zij heeft bovendien vaak een schadelijk effect op onze gezondheid en relaties.
Tijdelijke middelen en activiteiten zijn alleen maar symptomen van onze ware verslaving: ons denken. We zijn er aan verslaafd om non-stop te denken over onszelf, inclusief waar we geweest zijn en waar we heen gaan. Dit denken is gebaseerd op een bestaand gevoel van tekort te komen of tekort te schieten. Maar in plaats van te kijken naar dit verhaal over ontoereikendheid en het te zien als alleen maar woorden en beelden, geloven we het. En omdat dit gepaard gaat met oncomfortabele of zelfs pijnlijke gevoelens, zet het ons aan tot het zoeken naar nog meer tijdelijke oplossingen. Door dit zoeken naar middelen en activiteiten als een bron van tijdelijke bevrijding van het gevoel van tekort te komen of tekort te schieten, zien we eenvoudigweg het hier en nu, daar waar een stabiele en permanente bevrijding beschikbaar is, over het hoofd.
Natuurlijke Rust lost de ik-gerichte verhalen op
Natuurlijke Rust is het ruime, wakkere, alerte veld van bewustzijn, dat alles ziet komen en gaan. Door dit moeiteloze aanwezig zijn in het hier en nu wordt het ik-verhaal en haar spel van zoeken in het licht gezet.
Het verhaal wordt gezien voor wat het is: een cyclus van zoeken naar persoonlijk gewin, die niet beëindigd kan en zal worden door een betere toekomst na te blijven jagen. Zoeken kan en zal niet beëindigd worden door nog meer zoeken. Dit is pure logica!
“Deze methode bevrijd je van iets dat zich in de kern van alle verslavingen bevindt – je verslaving aan een zelf.” ~ Jeff Foster
Door het opmerken van dit ik-verhaal en vervolgens herhaaldelijk te rusten in het hier en nu, zonder te hechten aan gedachten, worden we wakker uit de roes van ik-gerichtheid. Herhaaldelijke Natuurlijke Rust initieert een grondige en voortdurende bevrijding van de vicieuze cirkel van het zoeken.
We zullen zélf de voordelen van het hier en nu moeten ontdekken. Daarvoor kunnen we niet vertrouwen op wat anderen ons vertellen. Als we onszelf dit herhaaldelijk rusten eigen maken, ervaren we daadwerkelijk de niet-aan-gedachten-gehechte rust. Het is de sleutel tot bevrijding van onze vicieuze cirkel van zoeken.
Aan de slag met de Living Inquiries om het Velcro-effect te ontklitten
Naast Natuurlijke Rust zijn de Living Inquiries een zeer krachtig middel om onszelf te bevrijden van onze verslaving aan een ‘ik’ en van de onrust en onbalans die we ervaren in onze relaties met bepaalde mensen. De Living Inquiries helpen ons inzicht te krijgen in al onze relaties – niet alleen die met andere mensen, maar ook onze relatie met gedachten, gevoelens, fysieke sensaties en verslavende middelen en activiteiten. Veel mensen hebben al rust gevonden door het gebruik van dit gereedschap. Als het op de juiste manier gebruikt wordt is het effectief in het loslaten van de verhalen die ons tot verslaving aanzetten of die ons verslaafd houden.
Tot de Living Inquiries behoren de Compulsion Inquiry, de Unfindable Inquiry en de Anxiety Inquiry. Met dit gereedschap kunnen we in onze eigen directe ervaring kijken en zo gedachten, emoties en fysieke sensaties loslaten die verantwoordelijk zijn voor respectievelijk verslaving, belemmerende zelfbeelden en angsten. De Living Inquiries ontklitten het Velcro-effect; met andere woorden: ze maken conditionering ongedaan.
De Compulsion Inquiry (CI) richt zich op het ontklitten van woorden, beelden en fysieke sensaties die te maken hebben met onze drang naar verslavende middelen en activiteiten. Voordat we uitreiken naar een verslavend middel of activiteit, flitst er razendsnel een doorschijnend plaatje in en weer uit bewustzijn (de ghost-image). Het is een gedachte die verschijnt als een beeld van de toekomst, dat geassocieerd is met het zich te goed doen aan het verslavende middel of de activiteit; bijvoorbeeld een flits van een plaatje van je favoriete chocolade. Het plaatje creëert een sterke, bijna onmiddellijke drang, zowel in onze gedachten als in ons lichaam om het middel te gebruiken of tot de verslavende activiteit over te gaan.
Met deze ghost-image gaan we in de CI aan de slag. Net als de andere Living Inquiries, gaat het er bij de CI helemaal om je innerlijke ervaring van woorden, beelden en fysieke sensaties te vertragen en elk element te isoleren. Zodra we een element geïsoleerd hebben, de ghost-image bijvoorbeeld, rusten we er even mee en dan stellen we de vraag: “Is dit plaatje (of deze woorden of deze fysieke sensatie) het commando om het middel te nemen of de activiteit te gaan doen? Het is heel belangrijk dat je niet antwoordt met je verstand. Laat je lichaam het antwoord geven. Als er een fysieke sensatie opkomt als reactie, is het antwoord ja.
Ga dan met je aandacht naar deze fysieke sensatie. Voel die van binnen uit, zonder woorden of beelden erbij. Dan stellen we weer dezelfde vraag: “Is deze fysieke sensatie het commando om het middel te nemen of de activiteit te gaan doen?” Zo gaan we door met ieder element – elke set van woorden, elk plaatje en elke fysieke sensatie – op zoek naar het commando. Zodra we alle elementen op deze manier geïsoleerd hebben, kun je vaak geen commando vinden in deze afzonderlijke elementen. De drang om toe te geven aan je verslaving dooft dan uit.
De Unfindable Inquiry (UI) richt zich op de verhalen over dat we iets tekort komen of dat we tekort schieten. Deze verhalen (bijvoorbeeld: ‘ik ben niet goed genoeg’, ‘ik ben een mislukkeling’, ‘ik ben niet om van te houden’, ‘ik ben niet veilig’) wakkeren de verslaving aan. Ze brengen negatieve gevoelens of pijn met zich mee waaraan we willen ontsnappen. Hierdoor grijpen we naar ons object van verslaving.
De UI start met het benoemen van het object waarnaar je op zoek wil gaan. Bijvoorbeeld ‘diegene die niet goed genoeg is’. We gaan elementje voor elementje door de brei van woorden, beelden en fysieke sensaties heen, die samen het verhaal maken. Bij elk elementje stellen we de vraag: “Is dit het?/Ben ik dit?” (Zijn deze woorden het object? Is deze emotie het object? Is deze fysieke sensatie het object?) In ons voorbeeld: “Ben ik dit? Ik, diegene die niet goed genoeg is?”.
Kort gezegd: benoem het en zoek het.
Iedere gedachte (woorden of beelden) en gevoelens en emoties (fysieke sensaties) helemaal apart nemen en er de vraag bij te stellen ‘Is dit het?/Ben ik dit?’ is een krachtige manier om de gedachten, gevoelens en emoties die aan elkaar geklit lijken te zitten te ontklitten. Door te zien dat geen enkel element, geen enkele gedachte, gevoel of emotie alleen het object is, wordt het Velcro-effect ongedaan gemaakt. De illusie van de identiteit van niet goed genoeg te zijn (of welke object je ook onderzoekt) wordt dan gezien.
De Anxiety Inquiry (AI) lost de angst en onrust op die zo’n kritieke rol spelen bij verslavingen. De AI kan krachtig zijn om ons te bevrijden van de verlangens naar het object van onze verslaving. Deze verlangens gaan vaak gepaard gaan met angst. Alsof er tegelijkertijd een afkeer is die samengaat met de verslavingen. Afkeer wakkert de verlangens juist aan. Hoe meer we denken dat we iets niet zouden moeten doen, hoe meer we het willen doen.
Daarnaast is de AI zeer effectief bij het reduceren of elimineren van de ontwenningsverschijnselen die bij drugs en alcohol komen kijken.
De AI lijkt veel op de CI, alleen zoeken we niet naar het commando, maar naar een dreiging in de woorden, beelden en fysieke sensaties.
Je kunt de Living Inquiries eenvoudig onthouden: telkens drie elementen en een vraag. Alleen de vraag varieert per inquiry: “Is dit het commando?” (CI), “Is dit het?/Ben ik dit?” (UI) en “Is dit een dreiging?” (AI).
Met behulp van deze inquiries ervaren we hoe we de mentale verhalen en de negatieve en soms pijnlijke gevoelens en emoties die ermee gepaard gaan, los kunnen laten, zodat een grondige en voortdurende vrijheid en rust gerealiseerd wordt.
De Living Inquiries kunnen het beste eerst met een getrainde facilitator gedaan worden. Zij zijn erin getraind om je te helpen bepaalde valkuilen te vermijden die je kunt tegen komen als je ze zelf probeert. Je kunt dan volledig met je aandacht bij de woorden, beelden en fysieke sensaties blijven, zonder je te hoeven bekommeren om de volgende stap in het proces. De sessies kunnen ook online gedaan worden. Het is een uniek voordeel dat je als cliënt de Inquiries zelf leert gebruiken, zodat je ze zelf kunt toepassen in je dagelijkse leven. Zodra je ze een aantal keer met een facilitator gedaan hebt, is het gemakkelijker en effectiever om ze zelf uit te proberen.
Voor meer informatie over de Living Inquiries zie: http://www.livinginquiries.com (ook in het Nederlands).
Diegenen die langere tijd verslaafd zijn aan middelen die fysieke ontwenningsverschijnselen tot gevolg hebben, zoals alcohol, tabak, medicijnen en drugs, worden eerst verwezen naar het Kiloby Center for Recovery. Zij kunnen een intake doen via internet, waaruit duidelijk wordt welk traject het beste past. Hierbij staat het individuele belang van de cliënt altijd voorop.
Het Kiloby Center for Recovery is gelegen tussen de zanderige bergen in het weelderige groen van Palm Springs in California in de Verenigde Staten. De kern van de aanpak is om cliënten de Natuurlijke Rust van het aanwezig zijn in het hier en nu, te helpen ervaren. Het gereedschap uit het boek, ‘Natural Rest for Addiction[1]‘, waaronder de Living Inquiries, leidt cliënten naar een grondige en radicale bevrijding van hun verslaving(en) [2]. Voor meer informatie: www.kiloby.com.
Transformatie van ik-gerichtheid naar zijn-zonder-zelf
Ware transformatie treedt alleen op door Natuurlijke Rust, eenvoudig aanwezig zijn in het hier en nu. Ook de Living Inquiries worden vanuit deze Natuurlijke Rust gedaan. Hierdoor kan de tijdgebonden ik-gerichtheid die continu een betere toekomst heeft nagejaagd, eindelijk gezien worden voor wat het is, een denkbeeldig verhaal.
Pas als we dit niet-aan-gedachten-gehecht aanwezig zijn in het hier en nu, zonder zelf, direct ervaren en dit herkennen als wat we werkelijk ten diepste zijn, vindt transformatie plaats. We plakken onze identiteit dan niet langer op een denkbeeldig verhaal. We stoppen ook met het reduceren van anderen tot etiketten en verhalen.
In plaats van reageren, gaan we handelen vanuit een authentieke en oprechte manier van zijn. Zonder-zelf-zijn laat dan vanzelf onzelfzuchtigheid zien.
Alleen door het zelf ontdekken en ervaren van Natuurlijke Rust, kunnen we datgene vinden waar we de hele tijd écht naar hebben gezocht: het einde van het zoeken zelf. We ontdekken dat het er altijd al is geweest, in het hier en nu; daar waar we weigerden (of vergaten) te kijken.
[1] Scott Kiloby, Natural Rest for Addiction, A Radical Approach to Recovery Through Mindfulness & Awareness (2017).
[2] Het centrum verwelkomt mensen die lijden aan een verslaving, maar ook eenieder die de Living Inquiries dieper wil exploreren rond problemen met betrekking tot angsten, depressie, OCS (Obsessieve-Compulsieve Stoornis), PTSS (PostTraumatische StressStoornis) of zelfs eindeloos spiritueel zoeken.
De Living Inquiries
