Door Scott Kiloby, vertaald door Pleun Vermaas.

Tricia:
Mijn man Brian irriteert me bijna dagelijks. Als ik zie hoe hij naar andere vrouwen kijkt bijvoorbeeld. En dat hij niet naar me luistert, dat zit me écht dwars. Ik heb geprobeerd met hem over zijn gevoelens te praten, maar hij kan dat niet. Hij vindt dat ik alles zo overdrijf.

Scott:
Op die momenten dat jij ziet dat hij naar andere vrouwen kijkt, wat vind je dan van jezelf?

Tricia:
Lelijk. Alsof ik niet goed genoeg voor hem ben.

Scott:
En hoe zit dat met die keren dat hij niet naar je luistert, of niet wil praten over de dingen die jij wel met hem wilt bespreken?

Tricia:
Het voelt alsof hij me buitensluit en dat doet pijn.

Scott:
Geef het zelf dat tekortschiet een naam. Als je dit hele verhaal over hoe hij je doet voelen kon samenvatten tot één specifiek soort zelf dat tekortschiet, wat is dat dan? Beperk het tot iets dat diep van binnen echt als jou voelt.

Tricia:
Ik ben ongeliefd. Dat zegt al die blabla eigenlijk. Ja, dat is het precies!

Scott:
Kijk of je die ongeliefde zelf kan vinden. Ontspan en merk de capaciteit op om je bewust te zijn van gedachten die komen en weer weggaan. Kijk naar die woorden ‘ik ben ongeliefd’. Ben jij deze woorden? Jij, die ongeliefd bent? Het kan helpen om je voor te stellen hoe die woorden in een fotolijstje staan. Haal ze uit de context, zodat je er rechtstreeks naar kunt kijken.

Tricia:
Geef me een momentje… Ben ik de woorden ‘ik ben ongeliefd’? Ja, zeker weten. Dat is wat ik van mijzelf vind.

Scott:
Als woorden voelen als waar en echt voor jou, betekent dit alleen maar dat er een emotie of fysieke sensatie tegelijk opkomt met de woorden. Maar de emotie of fysieke sensatie is onbewust. Om zo te zeggen: je bent je niet direct bewust van wat er gebeurt. Neem even de tijd en ga met je aandacht naar je lichaam. Voel of er een emotie of fysieke sensatie opkomt.

Tricia:
Verdriet.

Scott:
Kijk rechtstreeks naar dat woord ‘verdriet’. Zet het in een fotolijstje. Ben jij dat, de ongeliefde zelf?

Tricia:
Nee, dat is duidelijk alleen een woord.

Scott:
Laat dat woord vervagen en ga met je aandacht terug naar je lichaam. Kun je de energie voelen, die jij verdriet noemt? Niet het woord ‘verdriet’, maar alleen de pure fysieke energie in je lichaam?

Tricia:
Ja, ik voel het.

Scott:
Neem de tijd en merk op dat jij je nu bewust bent van die energie, zonder het een label te geven. Raak het liefjes van binnenuit aan. Ben jij die energie? Jij, de ongeliefde persoon?

Tricia:
Ja, dat ben ik.

Scott:
Als het voelt alsof jij een emotie of fysieke sensatie bent, betekent dit alleen dat er wat woorden of mentale beelden tegelijk met het gevoel opkomen. Als je even de tijd neemt om de binnenkant van je ogen goed te bekijken: welke woorden of beelden komen er gelijktijdig op met die energie?

Tricia:
De woorden ‘ik heb altijd al dit probleem met mannen gehad.’

Scott:
Kijk rechtstreeks naar deze woorden. Ben jij deze woorden? Jij, de ongeliefde zelf?

Tricia:
Nee, dat zijn gewoon woorden. Toen ik naar ze keek, vervaagden ze.

Scott:
Richt je aandacht opnieuw op je lichaam. Voel je die energie nog?

Tricia:
Ja.

Scott:
Voel die energie opnieuw, zonder het te benoemen. Laat alle woorden en beelden ongemoeid opkomen. Voel het gewoon. Ben jij die energie?

Tricia:
Nee, dat is gewoon energie. Het verdween eigenlijk meteen, tegelijk met de woorden.

Scott:
Probeer een herinnering op te roepen van de laatste keer dat Brian niet naar je luisterde en jij daardoor gekwetst was.

Tricia:
Dat is niet zo moeilijk. Dat was vanochtend nog.

Scott:
Kijk naar dat plaatje van hoe jij vanochtend tegen hem stond te praten, terwijl hij niet luisterde. Zet desnoods een fotolijstje om dat beeld heen, als dat je helpt. Ben jij dat plaatje?

Tricia:
Nee, dat is een herinnering. Meer niet. Ik ben dat niet.

Scott:
Kijk naar de woorden ‘Hij kijkt naar andere vrouwen’. Ben jij deze woorden? Jij, de ongeliefde persoon? Antwoord alleen met ja of nee.

Tricia:
Nee.

Scott:
En hoe zit dat met ‘Hij luistert niet naar me en dat zit me écht dwars’?

Tricia:
Nee.

Scott:
Nu rust je gewoon en tast je de ruimte aan de binnenkant van je lichaam af. Laat ieder woord, beeld of energie opkomen zoals het komt. Waar is de ongeliefde persoon? Kun je haar vinden?

Tricia:
Ik begrijp niet wat je bedoelt.

Scott:
Je kwam naar me toe met het verhaal dat je een ongeliefd iemand bent. Ik neem aan dat je daar al jaren van overtuigd bent?

Tricia:
Ja, dat klopt, van kindsbeen af.

Scott:
Als dit echt is wie je bent, dan zou je die ongeliefde persoon nu ergens moeten kunnen vinden, niet? Het is net als met Pasen en de eieren. Kinderen die naar die eieren zoeken zijn totaal niet verward over wat ze aan het zoeken zijn. Er zijn slechts twee opties: het kind vindt de eieren wel, of het kind vindt ze niet. Als er een ongeliefd persoon nu naast me zit, wil je haar dan voor me aanwijzen?

Tricia:
Jawel. Ik ben het!

Scott:
Zijn de woorden ‘Ik ben het’ de ongeliefde zelf?

Tricia:
[Lacht hardop.] Nee. Gewoon woorden.

Scott:
Speur naar de ongeliefde persoon.

Tricia:
Het lijkt alsof het iets met mijn naam te maken heeft.

Scott:
Kijk rechtstreeks en alleen naar het woord ‘Tricia’. Is dat de ongeliefde persoon?

Tricia:
Nee, maar het lijkt alsof het naar haar verwijst.

Scott:
Vind de ongeliefde persoon die nu echt hier is. Niet alleen maar woorden die naar haar lijken te verwijzen. Vind haar!

Tricia:
Het gaat niet. Ik kan… Oh wacht, ja, het lukt. Ik zie de gedachte opkomen ‘Ik weet dat hij van me houdt, maar ik voel het niet’.

Scott:
Ben jij die woorden? Jij, de ongeliefde persoon?

Tricia:
Nou, verstandelijk weet ik wel dat het gewoon woorden zijn. Maar er is ook verdriet dat opkomt.

Scott:
Ga met je aandacht naar je lichaam en voel die energie. Zonder woorden, zonder beelden. Ben jij die energie?

Tricia:
Nee. Ik kan die ongeliefde persoon helemaal niet vinden. Ik zit hier gewoon lekker vredig, voel me volledig bevrijd van dat verhaaltje. Ik kan de herinnering aan mijn vader nu zien. Hij was koud. Maar als ik alleen maar naar het beeld kijk kan ik zien dat ik dat niet ben, die
persoon. Oh wacht… er komt een plaatje voorbij waarin ik mezelf zie als tienjarig meisje. Dát is die ongeliefde ik!

Scott:
Ben jij dat beeld van het meisje? Jij, de ongeliefde zelf?

Tricia:
Ik kan zien dat het alleen een plaatje is. Ik ging meteen mijn lichaam in om dat verdriet te voelen en waste wit als het ware, schoon (fris!). Nee, dit ben ik niet. Wauw! Ik heb zo lang geloofd in dit verhaaltje. Zo lang! Ik kan haar niet vinden, de ongeliefde zelf.

Scott:
Kijk in gedachten nu weer naar Brian. Heb je het idee dat jij een ongeliefd persoon bent nu, als je naar hem kijkt? Is er nog een boemerangeffect bezig?

Tricia:
Nee, Brian is prima zoals hij is. Ik kan zien dat ik van hem houd. Of eigenlijk, meer dan dat. Er is alleen maar liefde. Ik heb niet het gevoel dat er iets ontbreekt nu of mis is. Het was een verhaaltje dat ik op hem projecteerde. Dank je wel! Dank je zeer! Het is me kristalhelder nu. Ik voel me zoveel lichter nu!

Scott:
Ja, en als we van het verhaal van ‘ik ben ongeliefd’ overtuigd zijn, dan geloven we dat andere mensen onze liefde bezitten en het ons niet geven.

Tricia:
Wat een wrede grap!

Uit Scott’s boek: “The Unfindable Inquiry: One Simple Tool to Overcome Feelings of Unworthiness and Find Inner Peace”

The Unfindable Inquiry is als paperback of als e-book verkrijgbaar bij bol.com.