De Living Inquiries
Door Scott Kiloby, vertaald door Hanneke Geraeds-de Vries.
John:
Dit jaar heeft het softwareontwikkelingsbedrijf waar ik werk een enorme winst gemaakt. En toch heb ik het gevoel dat we meer moeten doen. Onze concurrenten zitten ons op de hielen. De clientèle voor onze producten is beperkt. Ik denk niet dat we te ambitieus zijn omdat onze software mensen helpt.
Scott:
Wat maakt dan dat je hier bent om deze inquiry te doen?
John:
Nou, als ik denk aan ons bedrijf, de concurrenten, de consumenten en alle materiële spullen die ik bezit, krijg ik zo’n knagend gevoel in mijn buik dat er iets niet klopt. Wat het precies is weet ik niet. Ik hoop dat jij me erbij kunt helpen.
Scott:
Stel jezelf voor dat je in het midden van een kring zit. Zet alle mensen en dingen uit je bedrijf om je heen, samen met de concurrenten van je bedrijf en de potentiële kopers van de producten van je bedrijf. Scan dan de kring en laat me weten of dat knagende gevoel in je buik weer opduikt.
John:
Ik was even van mijn stuk gebracht omdat ik dacht dat je mijn bedrijf in het midden van de kring zou zetten, niet mij.
Scott:
Bedrijven zijn niet ambitieus. Alleen mensen zijn dat. Een bedrijf is alleen maar een groep mensen en aangezien we de andere mensen uit je bedrijf niet hier hebben of de concurrenten van je bedrijf of de potentiële kopers van de producten van je bedrijf, kunnen we alleen jou in het midden zetten.
John:
Als ik de kring rondkijk en de potentiële kopers zie, merk ik dat het nogal wat voor me betekent of ze onze producten wel of niet kopen.
Scott:
Vergeet niet om de consumenten die de producten van je bedrijf weigeren te kopen ook in de kring te zetten. Wat spiegelen die naar je terug?
John:
Angst. Ik ben bang dat veel mensen de producten niet willen kopen.
Scott:
Benoem dit. Benoem de ontoereikende ik. Wat zegt dat gevoel over jou als persoon?
John:
Tekort. Het is angst voor een tekort aan geld en zekerheid.
Scott:
Kun je ‘deze tekortkomende ik’ vinden? Ben jij de woorden: ‘Ik ben bang dat veel mensen de producten niet willen kopen’? Jij, ‘de tekortkomende ik’? Antwoord met ja of nee.
John:
Ja.
Scott:
Laat deze woorden wegvallen en ga met je volle aandacht naar dat gevoel. Ben jij die energie?
John:
Ja, zo voelt het wel.
Scott:
Dat betekent alleen maar dat er nog woorden of beelden opkomen. Welke zijn het?
John:
Ik zal alles wat ik bezit verliezen.
Scott:
Ben jij deze woorden? Jij, de tekortkomende persoon?
John:
Ja.
Scott:
Zie je hoe gedachten, emoties en fysieke sensatie aan elkaar gesmolten lijken te zijn? Hoe ze je het gevoel geven dat er een persoon is die diep van binnen iets tekortkomt?
John:
Ja.
Scott:
Als het lijkt alsof gedachten en emoties aan elkaar gesmolten zijn, ga je heen en weer tussen beide. Ga met je aandacht naar de woorden en vervolgens naar de energie zonder de woorden en dan weer naar de woorden en dan weer naar de energie zonder woorden. Heen en terug. Zie je dat de woorden een andere kwaliteit hebben dan de energie?
John:
Ja, de woorden zijn gewoon woorden. Ze zijn niet mij. Maar de energie voelt echter. Er is iets met die angst in mijn lichaam die voelt alsof ik het ben.
Scott:
Ga met je volle aandacht naar de energie, zonder de woorden, nu je weet dat je die woorden niet bent. Ben jij deze energie? Jij, de persoon die iets tekortkomt?
John:
Nee, dit is gewoon energie. Dat zie ik nu wel. Zonder een verhaal heeft het weinig kracht.
Scott:
Kijk nog eens naar de consumenten die de producten niet willen kopen. Ben jij dat mentale beeld van hen? Jij, ‘de tekortkomende ik’?
John:
Nee.
Scott:
Ontspan maar even zonder gedachten. Merk alleen maar je capaciteit op om gewaar te zijn. Scan alles in dit gewaarzijn. Kun je de tekortkomende persoon vinden?
John:
Nee, die is er niet. Ik kijk de kring daarom nog maar eens rond. Ik zie de baas van mijn bedrijf tevoorschijn komen in de kring. Ik krijg weer het gevoel dat er iets niet klopt. Hij zou me elk moment kunnen ontslaan.
Scott:
Ben jij de woorden ‘er klopt iets niet’? Jij, de tekortkomende persoon?
John:
Nee, dat zijn maar woorden. Ik kijk nu naar de woorden ‘hij zou me elk moment kunnen ontslaan’. Die woorden ben ik ook niet.
Scott:
In hoeverre heb je toch nog ergens het idee dat er hier een tekortkomende persoon bij mij zit?
John:
Op dit moment niet meer.
Scott:
Loop de kring weer langs en kijk of je opnieuw getriggerd wordt.
John:
Ja. Ik zie een herinnering van hoe ik zag dat onze concurrenten uitkwamen met bepaalde software die populair werd.
Scott:
Is dat mentale beeld ‘de tekortkomende ik’? Het kan helpen om het in een lijstje voor je te zien. Stel je een denkbeeldig fotolijstje voor en zet dan deze herinnering in het lijstje.
John:
Ja, het voelt op de een of andere manier alsof ik dat ben. Ook al ben ik niet op dat plaatje te zien.
Scott:
Laat deze woorden voorbij gaan. Voel de fysieke energie die erbij opkwam. Ben jij die?
John:
De energie is minder geworden. Nee, ik ben niet die energie. Oké, nu zie ik mijn vader, toen ik klein was. Hij zit aan de eettafel en maakt zich zorgen over geld.
Scott:
Ben jij dat mentale plaatje? Jij, ‘de tekortkomende ik’?
John:
Ja, dat ben ik… Ik rust nu in de energie zonder die woorden… Oké, nee, ik ben die energie niet. Ik kreeg ineens een vredig gevoel. Ik heb niet meer het gevoel dat er iets niet klopt. En ik kan de tekortkomende persoon niet vinden. Ik zie in dat ik mezelf misleid heb. Ik heb altijd tegen mezelf gezegd dat ik deze baan alleen maar doe om de rekeningen te kunnen betalen en dat dat mijn enige motivatie is. Maar ik zie nu in dat dit verhaal over tekortkoming de drijvende kracht achter alles is geweest.
Scott:
Het is goed om je rekeningen te betalen.
John:
Ja, natuurlijk. En mijn rekeningen zijn altijd betaald. Eigenlijk heb ik behoorlijk wat geld verdiend. Maar ik zie nu wat de echte motivatie is geweest van wat ik aan het doen was. Deze kernovertuiging dat ik iets tekortkom is mijn werkelijke motivatie. En die overtuiging kan ik nu niet vinden. Dus is mijn motivatie verdwenen. Dat maakt me bang. Betekent dit dat het me nu koud laat of ik nog voor het bedrijf werk?
Scott:
Dat hoeft niet zo te zijn. Het betekent dat je niet langer op gang gebracht hoeft te worden door iets wat er niet echt is; een ik dat in de kern iets tekortkomt.
John:
Nu denk ik aan mijn toekomst. Ik voel een streven om iets te bereiken.
Scott:
Dat is mooi.
John:
Ik heb veel plezier gehad in deze baan en voelde me echt geïnspireerd. Maar als ik naar de toekomst kijk, voelt het niet meer als inspiratie. Meer als angst.
Scott:
Zet je toekomst in de kring. Beter nog, zet een toekomst neer waarin je er niet in slaagt te bereiken wat je wil. Ben jij dat mentale beeld van die toekomst? Jij, de tekortkomende persoon?
John:
Ik zie meteen dat het niets dan woorden zijn. En de angst kwam doordat ik deze woorden geloofde. Ja, dat voelt goed. Ik kan me veel meer ontspannen tijdens mijn dagelijkse leven en me op andere dingen richten waar ik van geniet, mijn familie, vrienden en hobby’s. Ik kan nog steeds bij deze baas werken, maar zonder dit verhaal. Ik heb deze baan iedere dag mee naar huis genomen. En het lijkt erop dat alles draaide om deze angst en tekortkoming.
Scott:
Misschien heb je het verhaal van Ik kom iets tekort iedere dag mee naar huis genomen omdat je dacht dat jij het was.
John:
Precies. Natuurlijk. Ja! De baan is er gewoon. Het is het gevoel dat ik iets tekortkom dat ik nu niet kan vinden. Mijn baan ziet er compleet anders uit en ook de mensen in de kring. Ik zie dat het allemaal gedachten zijn. Ik zie ook dat ik dacht dat gedachten mij waren. Er is nu dus veel minder stress. Het is zoveel rustiger in mijn hoofd wat betreft al deze dingen.
Uit Scott’s boek: “The Unfindable Inquiry: One Simple Tool to Overcome Feelings of Unworthiness and Find Inner Peace”
The Unfindable Inquiry is als paperback of als e-book verkrijgbaar bij bol.com.
