Door Fiona Robertson, vertaald door Pleun Vermaas.
Ja, ja
ik kom er wel
dát wist ik al
hoe dit aan te vangen geen idee
voetje voor voetje ga ik van start
elk stap zo klein, zo broos
met knikkende knietjes, een stapje terug doen
mag altijd
maar deze beweging is intrinsiek
weet haar weg naar huis
ze heeft geen gids nodig
Door Fiona Robertson, vertaald door Pleun Vermaas.
ik probeerde het niet te voelen
maar niet voelen bleek vele malen pijnlijker dan wel voelen
ik probeerde zonder verlangen te zijn
denkend dat als ik zonder verlangen zou kunnen zijn, het dan op mijn pad zou verschijnen
ik wist: dit is het in ieder geval niet
voorts negeerde ik die wetenschap; bleef mijn bekende paden sleets lopen
zo vastbesloten om mijn gelijk te bewijzen
wachtte ik (tevergeefs) totdat jij mijn versie van mij goed zou keuren
ik maakte een schrijn voor mezelf
ik zong mijn verdrietig lied
Door Fiona Robertson, vertaald door Pleun Vermaas en Marloes Geraeds.
Lang, lang geleden, begon het kloppen op mijn deur
en duizend maal per dag weigerde ik open te doen
omdat ik aannam dat de deur op slot was
en ik geen sleutel had
Ik zocht stad en land af naar de beste slotenmakers
omdat ik dacht dat dit mysterie ingewikkeld was
en zich niet zomaar zou laten ontrafelen
Nu blijkt dat die deur al die tijd op een kiertje stond
en jij gewoon wachtte
tot ik op zou staan om de deur open te doen
Door Fiona Robertson, vertaald door Pleun Vermaas.
Je houdt zoveel van mij dat je me alles geeft,
en toch blijf ik klagen
Jij, die zo van mij houdt, laat mij steen en been
je armen vol geschenk
je handen uitgestrekt
in de wetenschap, onbetwist
dat uiteindelijk
mijn gemekker stopt.
Ik geef mij over aan jouw liefde
Heet ook wel genade
Door Fiona Robertson, vertaald door Pleun Vermaas.
Je hebt het mis, lieve
Je denkt dat je eruit wilt,
maar waar je naar verlangt, is die sprong in het diepe
Je denkt dat je echt niet verder wilt
terwijl je eigenlijk in de startblokken staat; klaar om vort te gaan
Je denkt dat je bang bent voor sterven
maar eigenlijk vrees je leven
doodsbenauwd voor jouw wilde levenskracht
Je denkt dat je wilt dat de liefde je weer heel maakt
maar wat je het liefste wilt is dit: uiteen door de liefde, in duizend stukjes
wetend dat de vernietiging je smaken zal
Je denkt dat je de boel bij elkaar moet houden
dat wat je écht wilt is dat al dat in duigen valt
zo rücksichtslos dat je niets meer hebt dan lege handjes
het spel gespeeld, game over. Eind.
Ik weet het, ik weet het lieve,
het werd allemaal zo afschuwelijk moeilijk en
jij maar denken dat het zo hoort te zijn
Vertrouw me nou:
als je ziet hoe simpel het is, kinderspel
pas dan… hap je écht naar adem
De Living Inquiries