Door Fiona Robertson, vertaald door Pleun Vermaas. Geen pijn meer, fluistert de wind Je waadt al te lang in zijn drijfzand. Voorbij het zwijgen, Voorbij het laffe, Is dit – Deze inham waar het tij komt Deze met zeeslakken bezaaide rotsen en De oranje snavel van de scholekster In het schemerige winterlicht. Ja, laag op…
Door Fiona Robertson, vertaald door Pleun Vermaas. Ik kwam gewillig naar je toe maar dit wilde ik beslist niet ik dacht dat ik deze boot wel kon missen maar nee dus, uitstel is geen optie meer Ik hield teveel van je om zo dichtbij te komen Ik kniel voor je deur en je laat me…
Door Fiona Robertson, vertaald door Pleun Vermaas. Niemand heeft me ooit geleerd hoe ik deze pijn kon voelen Ik leerde mezelf te betwijfelen en opnieuw bevragen dus al die tijd, stopte ik er gauw mee Ik hoef jouw beloftes van redding niet meer zulks onbedoeld slechte dienst bewijzen zulks goedbedoelde onvriendelijkheid Niemand…
Door Fiona Robertson, vertaald door Pleun Vermaas. Kom terug naar de bron en les je dorst naar leven wees boos bij stortvloeddraai met de draaikolkwees stil in de stilte van de molenvijverallemaal water, hoe het ook stroomt Spring er meteen innatuurlijk word je nat,misschien verdrink je zelfsmaar waarom genoegen nemen met de zijlijn des levens?…
Door Fiona Robertson, vertaald door Pleun Vermaas. Het verhaal, nog nauwelijks begonnen, ontmoet vandaag stilteanders dan het doorgaans gebruikelijke ‘er iets van maken’Geen impuls naar voren, geen terugtrekkenBeduusd door het gebrek aan bewegingzit ik en doe nietsde levendigheid van mijn zintuigen volstrekt duidelijk Dan komt er een vraag: wat is er hier?Ik zit en wacht,…
