Door Scott Kiloby; vertaald door Pleun Vermaas.
Tony:
Ik kan niet stoppen met zoeken. Ik doe het al mijn hele leven. Zoeken naar dingen, liefde, seks, goedkeuring, drugs, mijn ‘betere’ ik en spirituele ontwikkeling. Voldoening vind ik niet. Eigenlijk ben ik steeds op zoek naar een (betere) toekomst.
Scott:
Stel al die mensen en dingen nu eens op in een cirkel om je heen, inclusief jouw concept van een (betere) toekomst. Scan de cirkel, totdat je de neiging als een fysieke sensatie in je lichaam voelt om ‘op zoek’ te gaan naar iets. Dat is de trigger.
Tony:
Alles is een trigger.
Scott:
Wat brengen al die mensen en dingen in jou naar boven? Wat is er mis? Benoem het. Vat dat nou eens samen tot een bepaald soort zelf voor wie jij jezelf houdt.
Tony:
Incompleet.
Scott:
Laten we proberen of we die incomplete persoon kunnen vinden. Ben jij de woorden ‘ik ben een incompleet persoon’? Jij, die incompleet is?
Tony:
Ja, dat ben ik. Het raakt me.
Scott:
Focus op je lichaam, zonder woorden nu. Ben jij die fysieke sensatie?
Tony:
Nee.
Scott:
Kun je die naamloze fysieke sensatie er gewoon laten zijn, precies zoals die is?
Tony:
Ja.
Scott:
Ben jij dat?
Tony:
Ik, de incomplete persoon? Nee.
Scott:
Kijk nogmaals de cirkel rond, totdat je iets specifieks tegenkomt waarbij de fysieke sensatie van het zoeken voelbaar wordt?
Tony:
Ik zie mensen die ik ken en mij niet mogen. Ik wil juist dat ze me wel aardig vinden.
Scott:
Ben jij de woorden ‘ik zie mensen die ik ken en mij niet mogen’? Jij, diegene die incompleet is?
Tony:
Nee, dat niet. Het zijn gewoon woorden. Maar als ik het gezicht zie van een bepaald persoon, dan voel ik die zoekende energie opkomen.
Scott:
Ben jij dat beeld van dat gezicht? Jij, diegene die incompleet is?
Tony:
Nee, en het is net tot rust gekomen. Het is belachelijk dat ik ‘op jacht’ ben naar plaatjes!
Scott:
Kijk de cirkel rond.
Tony:
Vroeger rookte ik sigaretten. Ik voel nu de neiging om naar de winkel te gaan en een pakje te halen.
Scott:
Is dat beeld van het pakje sigaretten diegene die incompleet is?
Tony:
Nee.
Scott:
Stel je voor hoe jij naar de winkel rijdt om een pakje sigaretten te halen. Ben jij dat beeld?
Tony:
Nee, het gebeurt niet eens. Het is slechts mijn verbeelding. Ik ben niet dat beeld.
Scott:
Kijk de cirkel rond.
Tony:
Ik zie andere mensen voor me die gelukkiger lijken dan ik. Ik wil zo zijn. Ik wil hun geluk.
Scott:
Ben jij dat beeld van die andere mensen? Jij, diegene die incompleet is?
Tony:
Nee.
Scott:
En als je nu kijkt naar de woorden ‘ik wil hun geluk’?
Tony:
Het zijn gewoon woorden. Ik kan diegene die incompleet is niet vinden. Ik kan nu niet iets vinden om na te jagen of zo.
Scott:
Mooi zo! Kijk nu nog eens de cirkel rond.
Tony:
Ik zie een spirituele leraar die verlicht lijkt. Dat wil ik ook!
Scott:
‘Ik wil verlicht zijn.’ Ben jij deze woorden? Jij, diegene die incompleet is?
Tony:
Ik kan redelijkerwijs wel bedenken dat ik die woorden niet ben. Maar iets in mijn lichaam zegt ‘ja’. Ik ben er nog niet.
Scott:
‘Ik ben er nog niet’. Ben jij die woorden?
Tony:
Haha, echt niet! En nu ik dat zie heb ik ook niet meer het idee dat mijn lijf zegt: “Ik ben er nog niet”. De energie is er wel, maar het doet me niet zoveel. Het is oké zo.
Scott:
Juist. Dat komt doordat je lichaam niet spreekt. Het zegt nooit wat. Er zijn daar alleen maar emoties en fysieke sensaties. Het zijn enkel de woorden en beelden die betekenis geven aan de emoties en fysieke sensaties. Kijk naar het beeld van die spirituele leraar, maar voeg er geen woorden aan toe. Ben jij dat beeld?
Tony:
Nee, dat is me nu volkomen duidelijk. Het is alleen een beeld.
Scott:
Bekijk de cirkel.
Tony:
Ik voel me compleet nu.
Scott:
Oké, maar bekijk de cirkel nog eens.
Tony:
Nu zie ik dit werk, deze inquiry [noot vertaler: zelfonderzoek], en wil ik het de hele tijd gebruiken. Ik zie voor me dat ik het gebruik om iets te zoeken in de toekomst.
Scott:
‘Ik wil deze inquiry gebruiken om iets te zoeken in de toekomst’. Ben jij deze woorden? Jij, diegene die incompleet is?
Tony:
Nee, helemaal niet zelfs. Ik zag hoe ik deze inquiry wilde gebruiken voor mijn eigen verhaal. Nu vraag ik me af wat ik daarmee dan hoop te vinden. Een ander verhaal of zo?
Scott:
Ja. Het verhaal vertelt je altijd dat je niet compleet bent. Het wil zichzelf compleet maken, maar kan dat nooit omdat het altijd een verhaal is van tijd, op zoek naar een betere toekomst. Maar deze inquiry gaat daar niet over. Het is kijken in het hier en nu of er een incomplete persoon valt te vinden. Het is het geloof in een incompleet zelf, waardoor het zoeken aangezwengeld wordt. Kun je die incomplete persoon vinden, zoals je hier nu zit?
Tony:
Er is een opleving van zoekende gedachten en energie. Het is niet speciaal gericht op iets. Gewoon onrust.
Scott:
Ben jij ‘Er is een opleving van zoekende gedachten en energie.’? Jij, diegene die incompleet is?
Tony:
Ja, ik voel die fysieke sensatie van onrust heel sterk.
Scott:
Kalm aan. Laat de energie er zijn, zonder de naamkaartjes. Ben jij die energie? Jij, diegene die incompleet is?
Tony:
[lange pauze voor antwoord] Nee. De onrust neemt af, zodra ik er niks mee doe. Maar wat opkomt is de gedachte dat ik echt incompleet ben, ook al kan ik dat zelf niet vinden.
Scott:
Kijk rechtstreeks naar die woorden: ‘ik ben echt incompleet, ook al kan ik dat zelf niet vinden’. Ben jij deze woorden?
Tony:
Haha, nee! [lacht]
Scott:
Alle woorden lossen op als je ze recht in het gezicht kijkt, tenzij er tegelijkertijd een emotie of fysieke sensatie opkomt. Dat maakt de woorden zo lastig. Daarom voelen ze niet alleen waar, maar lijkt het ook alsof de woorden zelf jou zijn. Kun je die incomplete jou vinden?
Tony:
Nee, hij is helemaal niet te vinden nu. Het voelt zelfs niet eens alsof ie ergens vaag op de achtergrond is. Ik voel me onzichtbaar, maar dan op een goede manier. Zo bevrijdend!
Scott:
Kijk de cirkel nog eens rond. Lijkt het erop dat deze dingen en mensen jou tot zoeken manen?
Tony:
Nee. Ik voel nu helemaal geen aantrekkingskracht meer naar hen toe.
Scott:
Dus wie of wat ben je, werkelijk?
Tony:
Ik kan niet eens zeggen dat ik een complete persoon ben. Dat voelt als een onecht verhaal. Het is.. eh.. verhaalvrije vrijheid of compleetheid. Dat is hoe ik het zou willen omschrijven.
Uit Scott’s boek: “The Unfindable Inquiry: One Simple Tool to Overcome Feelings of Unworthiness and Find Inner Peace”
The Unfindable Inquiry is als paperback of als e-book verkrijgbaar bij bol.com.